یاران فسانه های تو و من شنیده اند

دیدن ندیده و نشنیدن شنیده اند

نامحرمان انجمنستان حسن و عشق

آواز بلبل آنسوی گلشن شنیده اند

غافل ز ماجرای دل و وحشت نفس

بسمل به پیش چشم و تپیدن شنیده اند

خلقی نگشته محرم ناموس آبرو

نام چراغ در ته دامن شنیده اند

گرفیض اشک حاصل موی سفید نیست

از شیر صبح بوی چه روغن شنیده اند

جز شبههٔ حضور به دوران چه می رسد

زان بت که نام او ز برهمن شنیده اند

عشاق سرنوشت کلیم و نوای طور

از خامشان قصهٔ ایمن شنیده اند

رمز تجرد به فلک رفتن مسیح

مستان ز بیزبانی سوزن شنیده اند

لب خشک می دوند حریفان ز ساز جسم

هرچند شش جهت همه تن تن شنیده اند

هرجا نوای عین و سوا می خورد به گوش

از پردهٔ تو یا ز لب من شنیده اند

صور است شور دهر و کسی را تمیز نیست

یکسر کران ترانهٔ الکن شنیده اند

افسانه نیست آینه دار مآل شمع

آثار تیرگی همه روشن شنیده اند

جمعی نبرده راه به حرمانسرای عمر

آتش گرفته دامن خرمن شنیده اند

بیدل شهید طبع ادب را زبان کجاست

حرف سر بریده ز گردن شنیده اند